ΣΚΗΝΗ 6

ΕΞΩΤ. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΕΝΤΡΑ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΟΧΘΕΣ ΠΟΤΑΜΟΥ – ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Ο ΕΚΤΟΡΑΣ κάθεται. Η ΑΡΙΑΔΝΗ προσπαθεί να φτάσει τον μοναδικό καρπό ενός χαμηλού δέντρου.

ΑΡΙΑΔΝΗ
Χμμ… Χμμ…

ΕΚΤΟΡΑΣ
Θες βοήθεια;

ΑΡΙΑΔΝΗ
Χμμ… (τον αγνοεί)

ΕΚΤΟΡΑΣ
Έι… Εσύ εκεί! Θες βοήθεια;

ΑΡΙΑΔΝΗ
Ε… (ξαφνιασμένη) Σε… (με απορία) Σ’ εμένα μιλάς;

ΕΚΤΟΡΑΣ
Ναι! Δε βλέπω κανέναν άλλο να προσπαθεί να φάει…

ΑΡΙΑΔΝΗ
Μα… Δεν προσπαθώ να φάω! Γυμνάζομαι… Ναι! Αυτό είναι! Γυμνάζω… την προβοσκίδα μου.

ΕΚΤΟΡΑΣ
Αλήθεια; Δεν έχω ξαναδεί ελέφαντα να γυμνάζει την προβοσκίδα του σε τόσο χαμηλό δέντρο.

ΑΡΙΑΔΝΗ
Ξέρεις… η μητέρα μου μου είπε να προσέχω την προβοσκίδα μου, γιατί αν τη στραμπουλίξω δε θα μπορώ να φάω και να πιω νερό. Γι’ αυτό γυμνάζομαι σε χαμηλά δέντρα.

ΕΚΤΟΡΑΣ
Δίκιο έχει η μητέρα σου. (την πλησιάζει αργά) Λέω να γυμναστώ κι εγώ. (με πολλή προσπάθεια τεντώνει την προβοσκίδα και κόβει τον καρπό) Ουπς! Φαίνεται… πείνασα. Εσύ; Θέλεις;

ΑΡΙΑΔΝΗ
Δεν…

ΕΚΤΟΡΑΣ
Σίγουρα;

ΑΡΙΑΔΝΗ
Καλά. Αφού επιμένεις…

Η ΑΡΙΑΔΝΗ πιάνει τον καρπό αγγίζοντας την προβοσκίδα του ΕΚΤΟΡΑ. Αμηχανία. Η ΑΡΙΑΔΝΗ τρώει τον καρπό, ενώ ο ΕΚΤΟΡΑΣ την κοιτά μαγεμένος.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Τότε ήταν η πρώτη φορά που και οι δυο τους ένιωσαν κάτι μαγικό, καθώς ο ένας άγγιξε την προβοσκίδα του άλλου. Ποτέ κανείς ξένος μέχρι τότε δε θέλησε να τους αγγίξει.